Medicijnkastje gemaakt in opdracht.

In het kader van het „Turmstipendium”- project, Watertoren Geldern zijn 12 medicijnkastjes voor 12 bezoekers vervaardigd.

Een ervaringsbericht:
…ik struikel over het krantenartikel, waarin Klaus Boegel’s project beschreven wordt, en de gedachte laat mij niet meer los: kan dit functioneren, dat een vreemde enkele voorwerpen van mij krijgt en daarvan een soort geneesmiddel voor mij maakt? Ik sleep een zak vol problemen met mij mee, vervelende herinneringen aan donkere tijden; na jarenlange therapie heb ik nu het gevoel geleidelijk aan grond onder de voeten te verkrijgen. Zo een kastje zou misschien juist deze overgang kunnen symboliseren…
Ik verzamel een aantal dingen die mij dierbaar zijn. Zou het überhaupt mogelijk zijn om met een volslagen vreemde hierover te praten? ja, ik heb snel het gevoel hem te kunnen vertrouwen. En dan wordt het wachten…
Als ik dan het kastje voor het eerst zie, roept het heel tegenstrijdige gevoelens op: er is irritatie over zijn selectie, maar ook schrik en herkenning en het overweldigende gevoel serieus genomen en BEGREPEN te worden; het raakt mij onmiddellijk, hoe Klaus toegang heeft kunnen vinden tot mijn toenmalige eenzaamheid en wanhoop. Maar zijn keuze laat ook iets anders zien, de gebieden die mij hebben geholpen om te overleven, het opent een perspectief, een uitzicht: hier is ik mijn medicijn!

Conclusie: het was spannend een ander zicht op mijn geschiedenis te beleven; het kastje bewijst een verbazingwekkend invoelingsvermogen en een trefzekere analyse van mijn situatie. Het doet me veel genoegen, het heeft heel veel met mij te maken – en ik kan het DICHTDOEN, er is alles zeker in opgeborgen. Een fascinerend, heel persoonlijk kunstwerk, EN HET WERKT…

R.K.